Bruiloft.... & Bromo!!

Vanuit Jogjakarta de trein genomen richting Jembang, ik zou een andere route nemen, maar door overstromingen lukte dit niet. Vanuit Jembang met de bus naar een dorpje in de bergen gereden, Batu. Het hotel was prachtig gelegen, bovenop een berg en omringd door ongeveer 12 moskeeen.. Vanuit het restaurant keek je uit over een vallei met honderden huisjes en aan de andere kant kon je bergen en vulkanen zien liggen. De temperatuur was hier ook wat aangenamer omdat het zo hoog lag.

Na het eten wilde ik het dorp gaan verkennen, dus ben in mn ouwe kloffie een stuk gaan lopen, ik hoorde een hoop herrie en muziek, dus probeerde iets te zien van wat er aan het eind van dat steegje gebeurde. Iets te lang stil blijven staan, want voor ik het wist, werd ik aan mn arm mee gesleurd naar binnen, ik kon geen nee zeggen, ik moest echt meelopen met de dame die mij zo ongeveer naar binnen duwde.... aan het eind van het steegje zag ik heel veel mensen, allemaal prachtig aangekleed, een zaal vol met versiering, een bandje, schalen vol met eten etcetc.. En al die heel veel mensen stopten met wat ze deden en keken mij aan.. Geen twee tellen later werd ik omringd door allemaal mensen die met me wilden praten, met me op de foto wilden, me op een stoel probeerden te duwen, want ik moest natuurlijk echt wel blijven en ook mee eten met het gezelschap.. Uiteraard bleek ik opeen bruiloft beland te zijn! Ik werd door het bruidspaar naar het podium geroepen en moest daar een keer of tig op de foto met hen! Uiteindelijk onder het roepen van veel verontschuldigingen en bedankjes ben ik toch maar vertrokken, want ik voelde me heeeeel ongemakkelijk in mn oude kleding op mn allerlelijkste slippertjes! Ontzettend grappig om mee te maken, kwam ook niet weg voor ik de goodiebag had geaccepteerd (waarin hele dure koekjes bleken te zitten)!

Na dit avontuur vroeg gaan slapen en de volgende dag heerlijk een keer niks gedaan, behalve hangen bij het zwembad en genieten van een massage van een uur voor omgerekend vier euro.. Erg pijnlijk trouwens die massages hier, pas naderhand is het fijn als alles weer lekker los is..

Vroeg mn bedje in gegaan, want die nacht vertrokken we om 1 uur...(!!!!) richting de Bromo vulkaan. Eerst twee uur rijden over een doodenge weg, vier of vijf of soms wel zes rijen dik verkeer (erg spannend op een tweebaansweg...) naar de jeeps. Toen nog een dik uur in de jeep over smalle haarspeldweggetjes. Uiteindelijk om 5 uur bij de Bromo vulkaan aangekomen om de zonsopgang te zien. Het was redelijk helder gelukkig, maar de zon zat achter een grote wolk verscholen. Gelukkig had ik mn leren jas aan en een sjaal om, want het was er ijskoud!! Het uitzicht was nog steeds prachtig, maar ik heb wel eens een mooiere zonsopgang gezien. Hierna ontbijt gegeten bovenop de berg met prachtig uitzicht.

Toen de zon op was, zijn we naar de plek gereden waar we dichtbij de Bromo vulkaan konden komen om zo de krater te kunnen zien. Je kon met een paardje naar boven, maar ook zelf het stuk lopen de berg op en dan nog een trap met 260 treden. Eitje, dacht ik, dat doe ik wel even, vond t ook zielig die paardjes.. Beetje vergeten dat de lucht zo hoog wel erg ijl is en dat de zwaveldamp die er hangt ook flink op je longen slaat, dus ik had het behoorlijk zwaar.. Toch gelukt en beloond met een prachtig uitzicht op de enorme krater van Bromo. Raar idee dat deze een paar jaar geleden nog is uitgebarsten.. Als je er zo dichtbij staat, is het doodeng om je voor te stellen hoeveel schade dat kan aanrichten.

Na de Bromo zijn we doorgereden naar de kruidentuin in Kalibaru, erg verre rit, weer uren en uren in de bus doorgebracht. Maar wederom ook weer met mooie uitzichten op de sawa-s (heb geen apostrof op dit toetsenbord, dus maar even zo... Er yijn trouwens wel meer letters verwisseld, dus er yullen wel wat spelfouten inzitten hier en daar..), kleine huisjes, zwaaiende mensen etc. Ondertussen al een uur of tien wakker dus ook af en toe een beetje weggedommeld.

In de kruidentuin gewekt met een enorme enorme stortbui, binnen de kortste keren was ik compleet doorweekt. Maar ik had het niet willen missen, de tuin ligt naast een weeshuis waar ongeveer 75 kinderen wonen. Deze kindjes gingen een dansvoorstelling voor ons opvoeren en voor ons zingen. Ik hou nooit van dit soort voorstellingen, maar deze was toch wel heel erg leuk, de kinderen hadden er echt plezier in en moesten hard lachen om die gekke hollanders zonder ritme gevoel!

Nog een mooie wandeling door de tuin gemaakt toen het ietsje droger was, allerlei kruiden gezien, van cacao tot kaneel (nooit geweten dat dit de bast van een boom is!) en van nootmuskaat tot peper. Leuk om een keer te zien. Hierna was het tijd om weg te gaan, een paar kinderen moesten enorm huilen toen we vertrokken, erg aandoenlijk en ik stond dan ook met een brok in mn keel. De directrice gaf aan dat ze altijd behoefte hebben aan medewerkers.. misschien toch maar eens gaan kijken wat de mogelijkheden zijn... Na al deze avonturen op naar Bali!!!

Ik las trouwens dat de vulkaan Kelud gisteren is uitgebarsten.. deze is niet heel ver van het dorpje Batu af, waar ik in het begin over vertelde.. Doodeng, maar geen zorgen dus, ik zit nu al veilig op bloedheet maar helaas regenachtig Bali!!